بر اساس مطالعه یک تیم تحقیقاتی، استفاده از گوشی های هوشمند باعث تغییر در رفتار بدن انسان‌ها شده و حتی بر روی راه رفتن ما نیز اثر گذاشته است.
ما افرادی را دیده‌ایم که در حال بالا و پایین رفتن از پله‌ها، راه رفتن در خیابان و هر کار دیگری که می‌کنند به سمت بینی خود متمایل شده‌اند و در واقع در حال استفاده از گوشی های هوشمند هستند. خود ما نیز شاید همینگونه باشیم، زیرا امروزه اکثر انسان‌ها از دنیای واقعی غافل شده‌اند و به قلمرو دیجیتالی پناه آورده‌اند؛ حتی زمانی که در خارج از کشور و در یک سفر داخلی به سر می‌بریم.
به نقل از یک مطالعه جدید از سوی تیم محققان دانشگاه Anglia Ruskin بریتانیا، راه رفتن و کار کردن با گوشی (چه صحبت کردن با آن و چه استفاده از پیام رسان ها) باعث ایجاد تغییراتی در رفتار بدن ما شده است. دانشمندان از سنسورهایی حرکتی استفاده کرده‌اند تا بتوانند در حالی که فرد راه می‌رود و همزمان از یک گوشی استفاده می‌کند، چگونگی جابجایی بدن وی را بررسی کرده و رفتار چشم او را به لطف تجهیزات ردیاب چشم در نظر داشته باشند.

به منظور هدف این آزمایش، شرکت کنندگان در ابتدا حالتی همچون گذشته را به خود گرفته‌اند و سپس بر روی بدن آن‌ها در سه حالت مختلف هنگام ارسال پیام، صحبت کردن و یا عدم استفاده از تلفن های هوشمند مطالعه صورت می‌گیرد. جالب توجه است، محققان دریافته‌اند مدت زمان توجه مردم به موانع پیش روی خود در هنگام استفاده از گوشی های هوشمند ، صرف نظر از اینکه افراد با تلفن خود نیز صحبت می‌کنند بیش از 61 درصد کاهش پیدا کرده است. البته در مقایسه با مکالمات تلفنی، بیشتر مردم در حال ارسال پیامک بوده‌اند، اما نمرات داده شده چندان هم متفاوت نبوده است.
ما دریافتیم استفاده از یک تلفن بدان معناست که ما زمان کمتری را در کره زمین سپری می‌کنیم، اما ما جستجوی تصویری و سبک پیاده روی را تطبیق داده‌ایم، بنابراین روی صحبت ما با موانع طبیعی در پیاده روی‌ها است که کاملا بی‌خطر هستند – دکتر ماتیو تیمیس، استاد ارشد دانشگاه Anglia Ruskin
این مطالعه نشان می‌دهد که سرعت مقابله مردم در مواجهه با موانع 18 درصد سریع‌تر شده است و سرعت حرکت آن‌ها در مقایسه با زمانی که از تلفن استفاده نمی‌کنند، 40 درصد آرام‌تر شده است. به طور طبیعی یکی از تلاش‌های بصری آگاهانه به عدم دید کافی در هنگام استفاده از تلفن های هوشمند در هنگام پیاده روی، تمایل به نگارش پیامک‌هایی بدون غلط املایی و یا خواندن درست یک پیام است. این باعث می‌شود تمرکز کاربر به محیط پیرامون و فضای واقعی که در آن قرار دارد کمتر شود و توانایی‌های فرد برای تشخیص یک شی و جلوگیری از برخورد با آن را کاهش دهد.

بله، بدن ما تغییر می‌کند و هم برای خود و هم برای دیگران خطرآفرین می‌شویم، به طوری که بسیاری از ما به ندرت از تلفن های خود دست می‌کشیم و حتی در هنگام پیاده روی نیز از آن‌ها استفاده می‌کنیم. برخی از کشورهای اروپایی و همچنین چین در حال کار بر روی اجرای خطوط خاص و نشانه گذاری‌ها در پیاده رو‌ها هستند تا بتوانند مردم را به نوعی از زوال نجات دهند.
شاید این قضیه زمانی که از یک هدست واقعیت افزوده نظیر گوگل گلس متفاوت شود، زیرا آن بسیار کاربردی‌تر است. این عینک به طور کامل توسط چشم کنترل می‌شود و قادر به انجام وظایفی نظیر گوشی های هوشمند است. با این حال ما فکر می‌کنیم همراه این عینک‌ها نیز مردم باید به یک فضای خالی خیره شوند تا بتوانند در منو‌ها ناوبری کنند که این قضیه هم می‌تواند مشکلات بزرگتری را به وجود آورد و تغییرات متفاوتی را در بدن انسان‌ها به وجود آورد.به نظر می‌رسد که ما وارد مرحله بسیار خطرناکی از  زندگی شده‌ایم. به نظر شما اینگونه نیست؟